Bakir bir arazi vermişler. Ben hatırlamıyorum. Bir nevi miras yani. Araziyi hazır etmeye çalışmış, aile,eş dost,hısım. Aslında bunların bir kısmını da hatırlamıyorum. Bir rehber verdiler, öğretmen adında. O nu da ben seçmedim. Şasnlıymışım ama, hakkını ödeyemem. Daha sonrada rehberlik edenler oldu. Hepsine şükran borçluyum.
Arazime ben Zeytin ağacı dikmeye karar verdim. Zor, meşakkatli, zaman alan bir seçim yapmışım. Laf aramızda, arazide biraz engebeli, rakımı da yüksek, biraz sert koşullar mevcut. Galiba fazla güven verdiler, ben de fazla güvendim kendime.
Hiç kolay olmadı, ağacı yetiştirmek. Korumak gerekti. İçten ve dıştan epey saldırılar oldu. Bazen su bastı,bazen fırtına koptu. İstenmeyen otlarda bitti. Epey mücadele etmek gerekti yani. Aslında hala devam ediyor mücadele ve edecek yaşam boyunca.
Her birimizin, arazileri var. Bir şeyler yetiştirme çabasındayız. Ben zeytin ağacı seçmişim, bir diğeri buğday. Kimi gül yetiştirmiş, kimi fındık, domates, soğan. Hepimizin biririne ihtiyacı var aslında. Birbirimizin eksiğini tamamlamak zorundayız. Öğreniyorsun herşeye yetemeyeceğini, bir tutam tuza bile ne kadar ihtiyaç duyduğunu.
İşte burdaki araziler, kendi beynimiz. Diktiğimiz fidanlar,fideler fikirlerimiz. Büyüttüğümüz,yetiştirdiğimiz,emek emek, işlediğimiz düşünce dünyamız.
Düşünce dünyamızı oluştururken epey zorluklardan geçiyorsun. Sınavlar veriyorsun. Bazen bir anda ömründen ömür gidiyor. Fikrinle sen oluyorsun. Bazen onun için hayatını ortaya koyuyorsun.
Anla be kardeşim, yok birbirimizden farkımız,üstünlüğümüz. Farklılığımız aslında gücümüz. Gül yetiştirdi diye dışlanabilir mi insan. Ayçiçeği yetiştirmişse kötü denebilir mi? Bu bizim familyadan değil uzak dur denir mi? Tercih edilmişse çay, neden tercih ettiniz denir mi? Güç bende diye tarlaya bodoslama dalınır mı? Kurutmak için, her türlü kirli oyun oynanır mı?
Yok kardeşim, Fikir ancak fikirle mücadele edilir. Ne kadar zor ve acı versede. Senin fikrin güçlüyse korkmana gerek yok. Alt et diğer fikri. Güç kuvvetle ertelersin,yenemezsin.
Esen Kalın
Arazime ben Zeytin ağacı dikmeye karar verdim. Zor, meşakkatli, zaman alan bir seçim yapmışım. Laf aramızda, arazide biraz engebeli, rakımı da yüksek, biraz sert koşullar mevcut. Galiba fazla güven verdiler, ben de fazla güvendim kendime.
Hiç kolay olmadı, ağacı yetiştirmek. Korumak gerekti. İçten ve dıştan epey saldırılar oldu. Bazen su bastı,bazen fırtına koptu. İstenmeyen otlarda bitti. Epey mücadele etmek gerekti yani. Aslında hala devam ediyor mücadele ve edecek yaşam boyunca.
Her birimizin, arazileri var. Bir şeyler yetiştirme çabasındayız. Ben zeytin ağacı seçmişim, bir diğeri buğday. Kimi gül yetiştirmiş, kimi fındık, domates, soğan. Hepimizin biririne ihtiyacı var aslında. Birbirimizin eksiğini tamamlamak zorundayız. Öğreniyorsun herşeye yetemeyeceğini, bir tutam tuza bile ne kadar ihtiyaç duyduğunu.
İşte burdaki araziler, kendi beynimiz. Diktiğimiz fidanlar,fideler fikirlerimiz. Büyüttüğümüz,yetiştirdiğimiz,emek emek, işlediğimiz düşünce dünyamız.
Düşünce dünyamızı oluştururken epey zorluklardan geçiyorsun. Sınavlar veriyorsun. Bazen bir anda ömründen ömür gidiyor. Fikrinle sen oluyorsun. Bazen onun için hayatını ortaya koyuyorsun.
Anla be kardeşim, yok birbirimizden farkımız,üstünlüğümüz. Farklılığımız aslında gücümüz. Gül yetiştirdi diye dışlanabilir mi insan. Ayçiçeği yetiştirmişse kötü denebilir mi? Bu bizim familyadan değil uzak dur denir mi? Tercih edilmişse çay, neden tercih ettiniz denir mi? Güç bende diye tarlaya bodoslama dalınır mı? Kurutmak için, her türlü kirli oyun oynanır mı?
Yok kardeşim, Fikir ancak fikirle mücadele edilir. Ne kadar zor ve acı versede. Senin fikrin güçlüyse korkmana gerek yok. Alt et diğer fikri. Güç kuvvetle ertelersin,yenemezsin.
Esen Kalın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder